Του Θανάση Ν. Παπαθανασίου - Εθελουδουλία;

Του Θανάση Ν. Παπαθανασίου
Δρ. Θεολογίας, εκπαιδευτικός

Εθελοδουλία είναι το να γίνεις δούλος με τη θέλησή σου! Υπάρχει βολικότερο πράγμα; Ξεφορτώνεσαι ένα βαρύ φορτίο – την ελευθερία σου – και ησυχάζεις! Τέρμα πια το βάσανο του στοχασμού, τέρμα τα διλήμματα και, φυσικά, τέρμα η ευθύνη για τις αποφάσεις που θα πάρεις. Για όλα θα αποφασίζει πια ο αφέντης, θα σου ανακοινώσει την απόφασή του, και συ απλώς θα την εκτελείς…

Μπορεί αυτό να ταιριάζει σε πολλούς. Για τους Χριστιανούς, όμως, θα πρέπει να ‘ναι κάτι ανατριχιαστικό, βλασφημία κατά του Θεού τους! Είναι έμπρακτη άρνηση του βασικού πιστεύω του Χριστιανισμού, ότι ο άνθρωπος είναι πλασμένος κατ’ εικόνα Θεού, και άρα με βασικό χαρακτηριστικό του την ελευθερία! Ολόκληρος ο Χριστιανισμός είναι υπόθεση προσωπικής ευθύνης, σε βαθμό μαρτυρίου αν χρειαστεί! Και όμως, κατά την προεκλογική περίοδο το ανατριχιαστικό φαινόμενο ανθεί, με την αποφασιστική φροντίδα ορισμένων κληρικών, οι οποίοι από το μικρόφωνο της εκκλησίας τους υποδεικνύουν στο εκκλησίασμα τον εκλεκτό τους, τον επαινούν, τον προβάλλουν ως άνθρωπο πιστό… Αλλά, πιστό σε τι και σε ποιον; Οι εν λόγω κληρικοί, παρά τα αδάπανα κηρύγματά τους για αξίες αιώνιες, αποκαλύπτονται τώρα (την κορυφαία ώρα που η διαπλοκή αναμετριέται με τη δημοκρατία) ως θλιβεροί κομματάρχες πολιτικών που στηρίζουν τα μνημόνια, που καταργούν την αργία της Κυριακής, που υπηρετούν την εκδικητική εκδοχή του Προτεσταντισμού μέσω των εντολών της Μέρκελ. Κατά τα άλλα, όμως, δηλώνουν… Χριστιανοί Ορθόδοξοι! Όσοι επιμένουν να κρατούν τα μάτια ανοιχτά, και να μην τα κλείνουν με τα νανουρίσματα της εθελοδουλίας, βλέπουν πόσο Φαρισαϊκή είναι η ρητορική τους, πόσο προπέτασμα καπνού τα ψεύτικα τα λόγια τους τα μεγάλα για την αξία του ανθρώπου, πόσο ανούσια τα φοβικά εθνικιστικά κηρύγματά τους.


Η φωνή του αποστόλου Παύλου θα ακουγόταν δραματική μέσα σε ορισμένους ναούς: «Ο Χριστός μάς απελευθέρωσε για να είμαστε ελεύθεροι. Παραμένετε, λοιπόν, σταθεροί στην ελευθερία και μην ξαναμπαίνετε κάτω από ζυγό δουλείας» (Προς Γαλάτες 5:1). Οι θρησκευόμενοι προφανώς μπορούν να συμφωνήσουν ή να διαφωνήσουν μεταξύ τους για τις πολιτικές επιλογές. Αλλά αν αυτό γίνεται βάσει της κρίσης και του σπαζοκεφαλιάσματός μας, είναι ένα γεγονός γόνιμο, και όλα θα παιχτούν στην επιχειρηματολογία και στο αν όντως υποληπτόμαστε το απελευθερωτικό μήνυμα του Ευαγγελίου! Αν όμως γίνεται με τη μετάλλαξη του ανθρώπου σε ακόλουθο, σε μαριονέτα, σε υποτελή, τότε έχουμε σοβαρή διαστροφή - βλασφημία! Απομένει στα χέρια του κάθε Χριστιανού να μην καλοδεχτεί αυτό τον διασυρμό της ελευθερίας του, να μη συναινέσει στον εξευτελισμό της Εκκλησίας του και στη χρησιμοποίησή της!