Παρθένα Μάνα , που σαν πνεύμα επιάστη ο σπόρος στο αφίλητο κορμί , κι’ ο Λόγος εσαρκώθη το αμόλευτο τρυγώντας σπλάχνο σου σα βρέφος !
Ω Δέσποινά μου Υποταγή , τον πόνο δέξου τον και συ , σαν το σταυρό , και γείρε το κεφάλι με υπομονή , κατά γης χαμογελώντας –να μην πνιγεί , Κυρά στα κλάματά σου ο κόσμος !
Εσύ ’σαι η Κιβωτός , που σαν αυγό στην άβυσσο λάμπεις και στου Θεού τη σκοτεινιά αρμενίζεις , βαθιά τα σπέρματα όλα μέσα σου φρουρώντας ,
Το πράσινο δρεπανωτό πατάς φεγγάρι ,κι όλες στα χέρια σου κρατώντας τις ελπίδες μας στον άγριο ουρανό κατάφορτη ανεβαίνεις .
Κι αχνογελώντας στέκεσαι δεξά στο γιο σου ,
Εσύ ’σαι το ανθισμένο κλαρί στην άβυσσο της δύναμης του . εσύ ’σαι ο στοχασμός ο πράος μες στο φλεγόμενο καμίνι της οργής του .
Αναμεσός στης Ζωής το δέντρο και της γνώσης , στον κήπο του Θεού συ φύτεψες , Κυρά μου , το αφράτο , της Καλοσύνης δέντρο .
Κι ως πότιζες το με το κλάμα , επήρε μπόι , πετάει κλαριά , σκεπάζει τ’άλλα δέντρα , ανθίζει , ρίχνει καρπό , σαν την καλή ελιά , και φέγγει -
Κι ο Παντοδύναμος στον ίσκιο του αναπαύεται –
Κι η Δεύτερη φριχτή σαν έρθει Παρουσία κι οι αρχάγγελοι άσπλαχνα τα ερίφια θα χωρίζουν απ’ τ’ αρνιά , θα σκύψεις τότε εσύ στο γιο σου , παρακλητικά , να μεσιτέψεις , Ελεούσα !
Τ’ αδάμαστα μεμιάς θα του μερώσουν φρένα κι οι τάξεις θα χαλάσουν οι διπλές , και δίκαιοι θ’ αγκαλιαστούν με αμαρτωλούς , κι αγνές παρθένες με τις γυναίκες που πολύ στη γη αγάπησαν .
Νικάς τη Δικαιοσύνη Εσύ με την Αγάπη .
Κι όλοι μαζί θα σύρουμε χορό , και θα ’σαι στον κάβο του χορού , Κυρά , και θα χορεύεις στον αβασίλευτο ήλιο του Θεού χαρούμενη και ταπεινή πολύ , σαν την καρδιά του ανθρώπου !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου