Και τα Κουδούνια χτυπούν σε Ήχο Αναστάσιμο!

Μάθημα στην αυλή. Ποίηση και δοκίμιο για την πορεία στο Γολγοθά, για την ανάδυση της ζωής εκ του θανάτου. Δεν θέλουμε σχολικά βιβλία, θέλουμε τέχνη και στοχασμό σήμερα.

Για την ανάσταση του Λαζάρου ως προμήνυμα. Για την παρωδία ενός θριάμβου την Κυριακή των Βαΐων. Για την ολόπλευρη νίκη του Χριστού σ’ έναν πόλεμο δίχως ηττημένους, λάφυρα, σκλάβους, αιχμαλώτους… Για την κατά κράτος συντριβή του κράτους του θανάτου. Για την τελική επικράτηση της ζωής…

Για το φτωχό γαϊδούρι, τον απόλυτο περίγελο του σκηνικού θριάμβου. Για την εσώτατη γνώση της προδοσίας που έρχεται. Γι’ αυτούς που υποκινούσαν τον όχλο στο χαμό. Για τη μετάλλαξη του ευλογημένος ο ερχόμενος σε άρον άρον σταύρωσον αυτόν.

Για τις διαφορές που επισημάναμε παίζοντας ανάμεσα στην ανάσταση του Λαζάρου και αυτή του Χριστού. Τι θα πειη απαρχή των κεκοιμημένων; Τι θα πει ο πρωτότοκος των νεκρών; Τι θα πει θανάτω θάνατον;

Μου πήρατε τις τσάντες, τον καφέ, τα βιβλία. Σας έδωσα το παλιό μπουφάν για να καθίσετε. Το δέντρο μας φιλοξένησε. Σήμερα αναζητήσατε μια επαφή πιο κοντινή, πιο σωματική κάποιοι. Μου άρεσε. Μακριά απ’ τη νοσηρότητα αποστειρωμένων αιθουσών, σωματοφοβικών σχέσεων, αποστάσεων ασφαλείας και φοβίας. Οκλαδόν, ένα με τη γη, ο κύκλος είναι κάπως αλλιώς.

Για την αναστάτωση της εξουσίας. Για το φονικό μίσος των Φαρισαίων. Για το νίπτω τας χείρας, τη σιωπηλή συνενοχή του Ποντίου Πιλάτου. Για τον εμπαιγμό του πάντων βασιλέα. Για τον γυμνό στο σταυρό περιβάλλοντα τον ουρανόν εν νεφέλαις. Για τον ληστή που ηνέωξε του Παραδείσου τας πύλας. Για τον Άδη που επικράνθη. Για τη ζωή που πολιτεύεται. Για την απαντοχή της Βασιλείας.

Για τη συνοδεία μας στην πορεία του Γολγοθά, για τη συμπόρευση στα βήματά Του, για την ανηφόρα της ζωής, για το ρεαλισμό της πίστης, για την αντισυστημική κατεξοχήν πράξη, για την ελευθερία απ’ τα δεσμά, το κέντρον του θανάτου.

Μικρά μου, αγάπες μου, χαρές μου, καλές διακοπές, καλή ξεκούραση. Ευχαριστώ για τη βόλτα με το BMX! Ραντεβού στη συνάντηση με την όντως Χαρά.