Για τους “εξωγήινους” θρησκευόμενους

ΔΕΚ 29

Αναρτήθηκε από τον/την tanstil

Υπάρχουν χριστιανοί, που έχουν επιλέξει μια ανέξοδη πορεία. Κηρύττουν μερικές ηθικιστικές διατάξεις, επιλέγουν και ένα lifestyle -αυτό του “άγιου” που διαφέρει από τον “αμαρτωλό κόσμο”, και πιστεύουν πως με αυτόν τον τρόπο εκπληρώνουν το “χρέος” τους μπροστά στον Θεό. Δεν εμφανίζονται πουθενά μέσα στην κοινωνία καθώς, στην πραγματικότητα, δεν ενδιαφέρονται γι’ αυτήν. Αν ποτέ εμφανιστούν, το μόνο που ίσως να κάνουν, θα είναι να ψελλίσουν πως “ο κόσμος αυτός είναι μακριά από τον Θεό” και πως πρέπει να ακολουθήσει αυτούς τους ίδιους, για να την βγάλει καθαρή από τα επερχόμενα δεινά, αλλιώς… “καλά να πάθει”(;), ή κάτι παρόμοιο!

Οι πιο ακραίοι από αυτούς, θα κατηγορήσουν όσους χριστιανούς ασχολούνται και είναι ενεργοί μέσα στην κοινωνία, πως “έχουν διαστρέψει το νόημα της χριστιανικής πίστης”, το οποίο, γι’ αυτούς, είναι τι άλλο; Μια “θρησκεία αγγέλων”, που δεν θα ασχολείται με φτωχούς, πεινασμένους, καταπιεσμένους, και άλλα τέτοια… “γήινα”!

Οι αντιλήψεις αυτές, δημιουργούν θρησκευόμενους αδιάφορους, βολεμένους μέσα στην “πνευματική” τους γυάλα και μακριά από τα προβλήματα των ανθρώπων, ουσιαστικά άχρηστους για τον πλησίον τους, αλλά και για την ανθρωπότητα ολόκληρη.

Ο Ιησούς Χριστός θέτει ως κριτήρια δικαίωσης, τα εξής: “κάποιοι πείνασαν και τους δώσατε να φάνε, κάποιοι δίψασαν και τους δώσατε να πιουν, κάποιοι ήταν ξένοι και τους φιλοξενήσατε, κάποιοι ήταν γυμνοί και τους ντύσατε, κάποιοι ήταν στην φυλακή και τους επισκεφτήκατε”(Ματθ. 25:31-40).

Το να αγνοεί κάποιος εσκεμμένα τα πραγματικά και ζωτικά προβλήματα των συνανθρώπων του, για χάρη μιας ατομικιστικής “πνευματικής” νιρβάνα, δεν εμπεριέχει κάποιου είδους “πίστη” ή “εμπιστοσύνη” στο Θεό. Είναι απλώς ένα είδος στρουθοκαμηλισμού και αδιαφορίας. Η “αγάπη στον πλησίον”, απαιτεί ουσιαστική δράση μέσα στην κοινωνία, και όχι πνευματική “πρέζα” μέσα σε τέσσερις τοίχους.

Εξάλλου, είναι εύκολο να κάνεις υπερπνευματικά κηρύγματα: ειδικά όταν είσαι χορτάτος και οι τσέπες σου, είναι γεμάτος! Όταν είσαι χορτάτος, μπορείς να ασχολείσαι με υψηλές ουράνιες αλήθειες, και να μην σε απασχολούν τόσο πεζά πράγματα, όπως ο αγώνας ενάντια στην αδικία και την ανισότητα, ή η αλληλεγγύη προς τους καταπιεσμένους, τους φτωχούς, και τους πεινασμένους. Όταν δε, έχεις και γεμάτες τσέπες, επιβάλλεται να διδάξεις πως ο αγώνας για μια δίκαιη κοινωνία, είναι πράγμα ανήκουστο για έναν χριστιανό!